Monday, 9 February 2015

१०. केवलप्रयोगी अव्यय

१०. केवलप्रयोगी अव्यय :- जे अविकारी शब्द मनातील आनंद, दुःख आश्चर्य व्यक्त करणाऱ्या शब्दांना केवल प्रयोगी अव्यय असे म्हणतात. 

त्याचे प्रकार पुढीलप्रमाणे :- 
१. संबोधनदर्शक :- ए, आग, आगो, अरे, अहो, रे,अंग,
२. हर्षदर्शक :- आहाहा, वा, वाहवा, अहा, आहो,आ, हा,
३. मौनदर्शक :- चूप, गुपचिप, गप, चिप 
४. शौकदर्शक :- अगाई, हाय, ऊं, अ, अरेरे, हाय हाय अयाई
५. विरोधदर्शक :- हट, इश्श, अंहं, छेछे, छे, छट,ऊहू
६. प्रशंसादर्शक :- भले, शाब्बस, पक्कड, खाशी, वाहवा, छान, ठीक,
७. आश्चर्यदर्शक :- आहोहो, अरेच्चा, अबब, बापरे,
८. समंतीदर्शक :- ठीक, हां, हा, अच्छा, जीहां,
९. तिरस्कारदर्शक:- हूड, छी, धिक, धु, इश्श, शीड

९. शब्दयोगी अव्यव

९. शब्दयोगी अव्यव
 नाम व सर्वनाम यांचा वाक्यात उपयोग करतांना विभक्ती प्रत्ययाप्रमाणेच इतरही काही प्रत्यय असतात. हे प्रत्यय शब्दयोगी अव्यय म्हणून ओळखले जातात.
उदा. खुर्चीवर, घराकडे, कधीपासून, टेबलखाली
        अधोरेखांकित केलेले शब्द अर्थात वर, कडे, पासून, खाली, हे विशिष्ट शब्दांना जोडून आलेले आहेत. अधोरेखांकित शब्द ज्या शब्दाला लागून आलेले आहेत. त्या शब्दाच्या दुसऱ्या शब्दाशी ते संबंध जोडताना दिसतात.


शब्दयोगी अव्ययाचे प्रकार :-
१. कालवाचक :- आधी, नंतर, आता, पूर्वी, पुढे, पर्यंत, 
२. गतिदर्शक :- पर्यंत, आतून, मधून, खालून, पासून,
३. स्थलवाचक :- मागे, पुढे, आत, बाहेर, जवळ, समोर, अलीकडे, ठायी, पाशी, नजीक, समीप, समक्ष
४. कारणवाचक :- व्दारा, मुले, करवी, करून, कडून, हाती, योगे,
५. हेतुवाचक :- करिता, कारणे, साठी, अर्थी, प्रित्यर्थ, निमित्त
६. तुलनात्मक :- मध्ये, तर, पेक्षा, परीस, तम
७. विरोधवाचक :- उलटे, वीण, उलट, विरुद्ध

८. क्रियाविशेषण अव्यय

८. क्रियाविशेषण अव्यय :-
* क्रियाविशेषण :- क्रियाचा विशेष दाखविणारा शब्द म्हणजे क्रियाविशेषण होय. 

वाक्यातील कर्ता , कर्म , क्रियापद यांचे लिंग वचन , पुरुष बदलले असले तरी काही शब्द हे जसेच्या तसेच राहतात. अर्थात त्याचा व्यव होत नाही. अशा शब्दांना अव्यये असे म्हणता येइल. असेच शब्द विशिष्ट क्रियेच्य संदर्भात असून आणि ते कोणत्याही कर्ता , कर्मानुसार बदलत नसेल तर त्याला क्रियाविशेषण अव्यव असे म्हणता येईल.

*प्रकार व पोटप्रकार 
 २ प्रमुख प्रकार :- अ . अर्थावरून व
                        आ . स्वरूपावरून
  
अ . अर्थावरून क्रियाविशेषण अव्ययाचे काही प्रकार पुढील प्रमाणे :-
 १. कालवाचक :- आधी, आता, हल्ली, नंतर, मग, सांप्रत, उदया, काळ, सध्या, तूर्त, मागे, परवा, दिवसा, रात्री, पूर्वी इ. 
२. सातत्यदर्शक :- सदा, नित्य, पुन्हा, वारंवार, दरवर्षी, दररोज, क्षणोक्षणी, दिवसेंदिवस, महिनोनमहिने इ.
३. स्थितीदर्शक :- खाली, वर, येते, जेथे, कोठे, मागे, पुढे, तेथे, जिकडे, अलीकडे, तिकडे, पलीकडे, इ.
 ४. गतिदर्शक :- वरून, खालून, तिकडून, इकडून, मागून, दूर इ. 
 ५. प्रकारदर्शक :- फुकट, उगाच, जेवी, तेवी, जसे, हळू, तसे, असे, व्यर्थ, कसे इ.
 ६. अनुकरणदर्शक :- टपटप, गटागट, झटकन, पटकन, पटापट, पटपट इ.
७. निश्चयदर्शक :- खचित, खरोखर इ. 
८. प्रश्नार्थक :- (याल) ना? (जाल) का?  इ.

 आ . स्वरूपावरून क्रियाविशेषण अव्ययाचे काही प्रकार पुढील प्रमाणे :-
१. नामसाधित :- दिवसा, व्याक्तिश, रात्री, अर्थात, इ.
२. सर्वनामसाधित :- यावरून, कित्येकदा, त्यामुळे, यामुळे, त्यावरून इ.
३. विशेषणसाधित :- इतक्यात, मोठयाने, एकत्र, एकदा इ.
४. धातुसाधित :- हसताना, हसू, हसत, रडू, रडत, हसून इ. 
५. अव्ययसाधित :- वरून, येथपर्यंत, कोठून, खालून, इकडून इ. 
६. प्रत्ययसाधित :- कालानुसार, शात्र्यियदृष्ट्या, मनपूर्वक इ. 
७. सामासिक :- समोरासमोर, आजन्म, गैरहजर, हरघडी, दररोज, प्रतिदिन, यथाशक्ती, विनहरकत, गैरफायदा इ.

Friday, 30 January 2015

७. क्रियापद

७. क्रियापद:-
वाक्याचा अर्थ पूर्ण करणाऱ्या क्रियावाचक शब्दाला क्रियापद म्हणतात.


★ क्रियापदातील प्रत्ययरहित मूळ शब्दला धातु असे म्हणतात. ★
क्रियापद            मूल शब्द            प्रत्यय
येते                   ये                      ते
करणे                कर                    ने 
बोलने               बोल                   ने
बसावे                बस                    वे

धातूसाधिते :- धातुला विविध प्रत्यय लागूं क्रिया अपुरी दाखविणाऱ्या शब्दाना धातूसाधिते किवा कृदन्ते असे म्हणतात.  
ती पुस्तक वाचताना अचानक थांबली.
तो खेळताना हसला.
वरील वाक़्यामधे खेळताना वाचताना ही धातूपासून तयार झालेली रुपे त्या वाक्याचा अर्थ पूर्ण करू शकत नाही म्हणून त्याना क्रियापद म्हणत नसून धातुसाधिते म्हणतात.


क्रिया करणार कर्ता असतो व ज्याच्यावर क्रिया घडली त्याला कर्म म्हणतात. ★


क्रियापदांचे प्रकार :-
१. सकर्मक क्रियापद :- वाक्याचा अर्थ पूर्ण करण्यासाठी ज्या क्रियापदाला कर्माची गरज लागते त्या क्रियापदाला सकर्मक क्रियापद म्हणतात.
उदा. 
कर्ता                  कर्म                  क्रियापद
दीपक                आंबा                  खातो.
कृष्णा                अभ्यास             करतो .
गाई                   दूध                    देते.



२. अकर्मक क्रियापद :- वाक्याचा अर्थ पूर्ण करण्यासाठी ज्या क्रियापदाला कर्माची गरज लागत नाही त्याला अकर्मक क्रियापद असे म्हणतात.

उदा.
कर्ता                 क्रियापद   
दीपक                लिहितो
संजय                बोलतो
दीपिका              गाते


३. उभयविध क्रियापद :- जे क्रियापद सकर्मक व अकर्मक दोन्ही प्रकारे वापरता येते त्याला उभयविध क्रियापद म्हणतात.
 उदा.     १. माझे पुस्तक हरविले. 
             २. वडिलांनी माझे पुस्तक हरविले.
               
               वरील दोन्ही वाक्यात हरविले हे क्रियापद आहे पण पहिल्या वाक्यात पुस्तक हा कर्ता असून दुसऱ्या वाक्यात वडिलांनी हा कर्ता आहे व पुस्तक हे कर्म आहे म्हणजेच हरविले हे क्रियापद दोन्ही वाक़्यामधे अकर्मक व सकर्मक किवा कर्मासहित व कर्माशिवाय दोन्ही प्रकारे वापरले जाते.



४.अपूर्ण विधान क्रियापद :- अकर्मक क्रियापद असताना ज्याठिकाणी वाक्याचा अर्थ पूर्ण होत  नाही त्याठिकाणी विधान पूराकाची आवश्यकता असते. अशा क्रियापदना अपूर्ण विधान क्रियापद असे म्हणतात.

उदा.     दीपिका यंदा शिक्षिका झाली. 
            वरील वाक्यामध्ये दीपिका ही कर्ता आहे. परंतु या वाक्यामध्ये कर्म नाही वरील वाक्यामधून शिक्षिका हा शब्द काढला तर दीपिका यंदा झाली. या शब्दापासून काही अर्थबोध होत नाही. थोडक्यात वाक्यातील झाली हे क्रियापद वाक्याचा अर्थ पूर्ण करण्यास असमर्थ आहे त्यामुळेच वरील वाक्यात शिक्षिका हा शब्द वाक्याचा अर्थ पूर्ण करण्यास पूरक ठरतो. अर्थात आवश्यक ठरतो. अशा विधानपुरक आवश्यकता असणाऱ्या क्रियापादालाचा अपूर्ण विधान क्रियापद असे म्हणतात. 


५.व्दिकर्मक क्रियापद:- कधी कधी वाक्यामध्ये कर्त्या पासून निघालेल्या दोन क्रिया दोन कर्मावर परिणाम करतात किवा वाक्यातील क्रिया पूर्ण करण्यासाठी कर्माची आवश्यकता असते. तेव्हा त्याला व्दिकर्मक क्रियापद म्हणतात. 


उदा.        त्याने भिकाऱ्याला पैसे दिले. 
              वरील वाक्यामध्ये त्याने हा कर्ता असून देण्याची क्रिया हि भिकारी व पैसा या दोन गोष्टीवर अवलंबून आहे. त्यामुळे वाक्यामध्ये दोन कर्म असून संबंधित वाक्यातील क्रियापद व्दिकर्मक क्रियापद म्हणतात. 



६. प्रयोजक क्रियापद :- जेव्हा वाक्यातील क्रियापदाचा कर्ता ती क्रिया स्वतः करीत नसून दुसऱ्या कोणाच्या तरी प्रेरणेने करतो किवा कर्त्याला दुसरा कोणी तरी ती क्रिया करण्यास प्रेरित करतो असा अर्थ व्यक्त होत असेल तर त्या क्रियापदाला प्रयोजक क्रियापद असे म्हणतात.

उदा. दिपक मित्राला शिकवितो 
                या वाक्यात शिकवितो या क्रियापदामधून मित्राला शिकण्याची क्रिया करण्यासाठी दिपक प्रयत्न करतो असा अर्थ वरील वाक्यामध्ये अभिप्रेत आहे. थोडक्यात दिपक कडून जी क्रिया घडविण्यात येते त्यालाच प्रयोजक क्रियापद असे म्हणतात.






७. संयुक्त क्रियापद :- वाक्याचा अर्थ पूर्ण करण्यासाठी जे क्रियापद धातूसाधिताला सहकार्य करते त्या क्रियापदाला संयुक्त किवा सहाय्यक क्रियापद म्हणतात.
 उदा. मुले मैदानावर खेळू लागली. 

              वरील वाक्यामध्ये खेळ,हि क्रिया दर्शविली असली तर खेळण्याची यातून क्रिया पूर्ण झालेली दिसत नाही, म्हणून मैदानावर खेळण्याची क्रिया पूर्ण करायची असेल तर खेळ, या शब्दधातूला लागली या शब्दाचे सहाय्यक क्रियापद असणे आवश्यक आहे. थोडक्यात क्रियापद धातूसाधित व सहाय्यक या दोन शब्दाच्या संयोगाने तयार झालेली असून अशा क्रियापदाला संयुक्त क्रियापद असे म्हणतात.  

८. अनियमित क्रियापद :- जेव्हा वाक्यामध्ये क्रियापदाचा मुळ धातू उपलब्ध नसतो तेव्हा अशा वाक्यातील क्रियापदाला अनियमित किवा गौण असे म्हणतात.

मराठी  भाषेत असे काही धातू आहेत कि ज्यांना काळाची किवा अर्थाचे प्रत्यय न लावता ते वेगवेगळ्या प्रकारे बोलले जातात. त्यांना अनियमित क्रियापद असे म्हणतात.

उदा. १. देव सगळीकडे आहे. 
       २. मुलांनी खोटे बोलू नये . 
       ३. मला जेवण पाहिजे.

       वरील वाक्यामध्ये आहे, नये, पाहिजे हि क्रियापदे आहेत परंतू वाक्यात मुळ धातू उपलब्ध नाही म्हणून अशा क्रियापदना अनियमित क्रियापद असे म्हणतात.



९. शक्य क्रियापद :- वाक्यामधील ज्या क्रियापदाव्दारे कर्त्याची क्रिया करण्यचे सामर्थ व्यक्त होते किवा कर्त्याकडून ती क्रिया करण्याची शक्यता व्यक्त होते त्या क्रियापदाला शक्य क्रियापद असे म्हणतात.
उदा. मला आता अभ्यास करवते . 
       माझ्याकडून आता चालवते . 

             वरील वाक्यामध्ये करवते चालवते या क्रियापदामुळे कर्त्याची क्रिया करण्याची शक्यता दिसून येते. म्हणून त्यांना शक्य क्रियापदे म्हणतात. 





१०. भावकर्तृक क्रियापद :- क्रियापद म्हटले कि त्या शब्दामध्ये कोणती तरी क्रिया अंतर्भूत असते आणि हि क्रिया करण्यसाठी कर्ता आवश्यक असतो. अशा काही वाक्यामध्ये क्रियापदचा मूळ अर्थ किवा भाव हा क्रियापदचा करता मानला जातो. अशा क्रियापदाला भावकर्तृक क्रियापद असे म्हणतात.
 उदा. आज सहा वाजताच उजाडले. 
        ऊन लागल्यामुळे त्याला मळमळले.
                        वरील वाक्यामध्ये उजाडले , मळमळले हि क्रियापदे आहेत या क्रियापदाने दर्शविलेली क्रिया कोणी घडून आणली याचा आपणास बोध होत नाही. थोडक्यात वाक्यामध्ये स्वतंत्रपणे कर्ता दिसत नाही अशा वाक्यात क्रीयापाडचा भाव करता मानला जातो, अशा क्रियापदाना भावकर्तृक क्रियापदे म्हणतात. 



११. करण व अकरण रूप क्रियापद :- जेव्हा वाक्यातील विधान हे होकारार्थी तर दुसरी वाक्य्तील विधाने नकारार्थी असते अशा होकारार्थी क्रियापदाला करण रूप क्रियापद तर नकारार्थी क्रियापदाला अकरण रूप क्रियापद असे म्हणतात.

उदा. नेहमी खरे बोलवे. 
        केव्हाही खोटे बोलू नये.
                      वरील वाक्यामध्ये पहिल्या वाक्यामध्ये होकारार्थी तर दुसऱ्या वाक्यामध्ये नकारार्थी क्रियापद दिसते त्याला करण व अकरण रूप क्रियापद असे म्हणतात.




१२. साधित क्रियापद- सिद्ध क्रियापद :- जेव्हा नामे, विशेषणे, क्रियापदे व अव्यये  इत्यादीना प्रत्यय लागून क्रियापदे तयार होतात व त्यांचा उपयोग वाक्याचा अर्थ पूर्ण करण्यासाठी केला जातो त्याला साधित क्रियापदे म्हणतात तर शब्दाच्या मुल धातूंना प्रत्यय लागून जी क्रियापदे तयार होतात त्यांना सिद्ध क्रियापद असे म्हणतात.

उदा. तो माझा पेन हाताळतो. 
        तो अपघात पाहून माझे डोळे पाणावले.
                   वरील वाक्यामध्ये हाताळणे व पाणावले हि क्रियापदे शब्दयोगी अशा विविध जातीचे अव्यय पासून तयार झालेल्या धातूंना साधित धातू त्यापासून तयार झालेल्या क्रियापदाना साधित क्रियापदे म्हणतात तर उठला, बघतो, जा, खा, ये, कर इत्यादी धातूपासून उठला म्हणजे उठवणे, बघतो म्हणजे बघणे, खा म्हणजे खाणे, कर म्हणजे करणे, इत्यादी क्रियापदे तयार होतात, त्यांना क्रियापदे म्हणतात.

Friday, 16 January 2015

६. विशेषण

विशेषण:-
          पदार्थाचा गुण दर्शविणारा शब्द किवा नामची विशेष माहिती सांगणारा शब्द म्हणजे विशेषण होय.

                   उदा. लाल फूल, तीन पेन , गोड आंबा

प्रमुख ३ प्रकार व त्यांचे पोटप्रकार :-

                     अ . गुणविशेषण 
                     ब . संख्याविशेषण ----
                                               १ . गणनावाचक संख्याविशेषण 
                                               २ . क्रमवाचक संख्याविशेषण
                                               ३ . आवृतीवाचक संख्याविशेषण
                                               ४. पृथकवाचक संख्याविशेषण
                                               ५. अनिश्चितवाचक संख्याविशेषण
                     क. सार्वनामिक विशेषण





                                              
अ . गुणविशेषण-- ज्या विशेषणाने नामचा विशेष गुण दाखविला जातो त्याला गुणविशेषण म्हणतात. 
          हुशार मुलगा,
          लाल फूले,
          काळी चप्पल,

ब . संख्याविशेषण -- ज्या विशेषणाने नामची संख्या दाखविली जाते, त्याला सांख्यविशेषण म्हणतात. 
                    त्याचे पोटप्रकार 
           १ . गणनावाचक संख्याविशेषण :-

                    ह्या प्रकारात संख्याविशेषणाने  वस्तुची गनती किवा मोजणी  करतात. 

                  उदा.  चार फूल, सहा केळी, शंभर रन इ. 


           २ . क्रमवाचक संख्याविशेषण :-
                      ह्या  संख्याविशेषणाने वस्तुचा क्रमांकाचा बोध होतो. 
                    
                    उदा. तिसरा नंबर, पाचवा, सहावा इ. 
            

           . आवृतीवाचक संख्याविशेषण :- 
                      ह्या संख्याविशेषणाने एखादया संख्येची किवा वस्तूची किती वेळा आवृती झाली हे समजते. 
                    उदा. तिप्पट, चौपट, दुहेरी इ. 


            ४. पृथकवाचक संख्याविशेषण :-     
                      ह्या संख्याविशेषणाने वेगवेगळ्या मनांचा पृथक संख्यात्मक बोध होतो. 
                      उदा. तीन तीनचे ग्रुप, एक एक फूल,                


            ५. अनिश्चितवाचक संख्याविशेषण  :-
                      ह्या संख्याविशेषणाच्या माध्यमातून निश्चित संख्याचा बोध होत नाही. 
                      उदा. सर्व मुले, थोड्या मूली, काही फळ इ. 


  
क. सार्वनामिक विशेषण-- सर्वनामापासून बनलेल्या विशेषणाना सार्वनामिक विशेषण म्हणतात. 
            ती गाड़ी, ते फूल, त्याचे पुस्तक, ही मुलगी इ. 



नामे, धातुसाधिते, अव्यये यांचा विशेषण म्हणून उपयोग होतो. पुढीलप्रमाणे:-
      १. नामसाधित विशेषण :- नामाचा उपयोग विशेषणासारखा होतो 
            तो साडी विक्रेता आहे. (साडी- मुळ नाव, विक्रेता - नामाबद्दल  विशेष माहिती)
            हि नागपूरची संत्री आहेत. (नागपूर -- हे नामापासून बनलेले विशेषण, संत्री - नामाबद्दल विशेष माहिती सांगून त्याची व्याप्ती मर्यादित करते.)

      २.  धातुसाधित विशेषण :-एखाद्या वाक्यामध्ये नामची विशेषणे हि क्रियापदाच्या मूळ रूपापासून बनलेली असतात अशा विशेषणाला धातुसाधित विशेषण म्हणतात. 
            तो धावणारा मुलगा बघा. (धावणारा शब्द मुलगा नामाची विशेषण आहे. त्याचे मुल रूप धाव या क्रियापदाच्या मूळ शब्दापासून तयार झाले आहे.)
             ती गाणारी मुलगी पाहा. 



             ३. अव्ययसाधित विशेषण :- वाक्यामध्ये काही अव्यय लागून जी विशेषणे तयार झालेली असतात त्याला अव्ययसाधित विशेषणे म्हणतात.
              समोरची खिडकी बंद आहे. (समोर या शब्दाला ची हा प्रत्यय लागला आहे.)
  


  
★ विशेषणासंबंधी इतर माहिती 
१. नामाविषयी विशेष माहिती देणाऱ्या शब्दाला विशेषण म्हणतात.

विशेषण ज्या नामाबद्दल विशेष माहिती देते त्याला विशेष्य असे म्हणतात.
उदा. उंच मुलगा (उंच हे विशेषण व मुलगा हे विशेष्य )
२. जेव्हा विशेषणाला विभक्ती प्रत्यय लागल्यासारखा दिसतो तेव्हा ते विशेषण नसून नाम असते.
उदा. हुशार मुलांना गर्व असतो. (हुशार - विशेषण ) 
       हुशारांना फार गर्व असतो. (हुशारांना - नाम )

          
 



Wednesday, 14 January 2015

5. सर्वनाम



सर्वनाम

व्याख्या :- नामाच्या ऐवजी येणाऱ्या शब्दाला सर्वनाम असे म्हणतात.                          (. पा. सबनीस)



सर्वानामचे प्रकार :-

प्रमुख प्रकार आहेत

. पुरुषवाचक सर्वनाम                      . दर्शक सर्वनाम

. संबंधी सर्वनाम                . प्रश्नार्थक सर्वनाम

. सामान्य/अनिश्चित सर्वनाम           . आत्मवाचक सर्वनाम

. पुरुषवाचक सर्वनाम :- ३ प्रकार 
   १. प्रथम पुरुषवाचक सर्वनाम:- बोलणाऱ्याचा वर्ग-मी व आम्ही 
      मी परिचारिका आहे. 
      आम्ही संध्याकाळी देवळात जातो. 

   २. व्दितीय पुरुषवाचक सर्वनाम :-ऐकणाऱ्याचा वर्ग-तू व तुम्ही 
      तू गावाला कधी जाणार ?
      तुम्ही सामान घेतले का ?

   ३. तृतीय पुरुषवाचक सर्वनाम :-ज्याच्याविषयी आपण बोलतो त्याचा वर्ग -- तो ती ते हे हा हि 

       तो वेडा आहे.
       ती डॉक्टर आहे. 
       ते झाड़ आहे. 
       हे माझे घर आहे. 
       हा तुझा फोन आहे का ?
       ही पुस्तक कोणाचे आहे ?

  
. दर्शक सर्वनाम :- जवळची किवा दूरची वस्तु दाखविण्यासाठी -- तो ती ते हे हा हि 

       तो बॉल कोणाचा आहे ?
       ती गंगा नदी आहे. 
       ते पानी ख़राब आहे. 
       हा बॉल माझा आहे. 
       हे पेन तुझे आहे का?
       ही माझी वही आहे. 


       
. संबंधी सर्वनाम :- वाक्यात पुढे येणाऱ्या दर्शक सर्वनामशी संबंध दाखविणाऱ्या सर्वनामांना संबंधी सर्वनाम म्हणतात. 
जो-तो , जी-ती , जे-ते 
       जो अभ्यास करतो तो पास होतो.
       जी मूल अभ्यास करत नहीं ती नापास होतात. 
       जे पाहिजे ते वेळेवर भेटत नाही. 



. प्रश्नार्थक सर्वनाम :- प्रश्न विचारणारे सर्वनाम -- कोण, काय इ.
       हा कोण आहे?
       तो काय करात आहे?



. सामान्य/अनिश्चित सर्वनाम :- कोण, काय ही सर्वनामे वाक्यात प्रश्न विचारणासाठी येत नहीं तेव्हा 
       त्या डब्ब्यात काय आहे ते सांगा . 
       कोण धोका देईल सांगता येत नाही . 



. आत्मवाचक सर्वनाम :- आपण व स्वतः हे जेव्हा वाक्यात येतात तेव्हा 
        ती आपण होऊंन नापास होईल. 
        मी स्वतः चालत आलो.